czwartek, 31 maja 2018

Anoreksja w filmie #3

"Moja chuda siostra" reż. Sanna Lenken

"Zaburzenia odżywiania są jak uzależnienie, jak alkoholizm"

Podobny obrazFilm opowiada historię dwóch sióstr Katji i Stelli. Pierwsza z nich jest piękną łyżwiarką, która odnosi sukcesy i jest oczkiem w głowie rodziców. Druga natomiast, młoda dziewczyna, zauroczona jest trenerem siostry. Zazdrości również Katji jej zgrabnej, chudej figury oraz popularności i uwagi, która jest skierowana w jej stronę. Stella nie potrafi sprostać narzuconemu sobie ideałowi kobiecości, a dopiero wchodzi w okres dojrzewania. 

Stella pragnie pozostać w cieniu siostry. Świadomie usuwa się na bok, aby móc obserwować z ukrycia i upodobniać się do swojego ideału. Taka postawa pozwala jej pierwszej zorientować się w temacie zaburzeń odżywiania Katji, której jest coraz mniej, a wymuszanie wymiotów zdarza się coraz częściej.

Ukazanie filmu z perspektywy dziecka, kogoś bezpośrednio nie chorującego na anoreksje, a której bliska osoba się z nią zmaga, pozwala pokazać jak ciężko odnaleźć się w podobnej sytuacji ... kiedy staramy się ze wszystkich sił pomóc, zrobić wszystko co w naszej mocy, ale tak naprawdę nasze zmagania tylko odbijają się od tarczy i nie przynoszą żadnego efektu.

Główna bohaterka mimo, że jest lubiana, posiada kochającą rodzinę, osoby do których może się zwrócić, rozwija się i podąża za swoją pasją, to jednak jest samotna. Więcej jest ona zagubiona w otaczającym ją świecie. 

Kiedy choroba uderza w rodzinę, wszystko zaczyna się rozpadać. Zdrowe relacje, które dotychczas działały wydawać by się mogło bez zastrzeżeń zaczynają szwankować. Wkroczenie rodziców, aby ratować córkę oraz bunt Katji powoduje, że wszystko przypomina tykającą bombę, w której mała Stella musi się odnaleźć i szybko dorosnąć. 

Reżyserka wprowadza niepokój zestawiając ze sobą bohaterów, balansuje między różnymi stanami psychicznymi jak i egzystencjalnymi. Sanna Lenken chorowała w młodości na anoreksję więc tematyka filmu jest jej bliska. Ukazanie jednak samej choroby nie wyróżnia się w żaden sposób w masie podobnych filmów. Powiedziałabym nawet więcej, wątek ten jest słabo rozwinięty pod względem psychologicznym. 

Urokliwa jest rola Stelli w tym filmie, kiedy to nieporadne zakompleksione dziecko, bierze na swoje ramiona cały ciężar historii. Siostrzana pomoc i więź, ma szanse w walce o uzdrowienie. Subtelność tego filmu gwarantuje naturalność i pozwala nam przyjrzeć się walce dziewczyn w odnalezieniu siebie. 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz